Ongenaakbaar grijs

Voor Pa

Ongenaakbaar grijs

wars van elk bevel

begint de les te dagen

krachtige vleugelslagen

hebben vele jaren geveld

soms moet je stromen volgen

gaan liggen in de wind

en buigen

voor de regen

knikken

in stilte schaduw omhelzen

zodat men je niet vind

soms moet je mensen stoppen

scheldend grenzen trekken

en vechten

voor je plek

schudden

hardop durven dromen

je echte kleur bekennen

ook al eist de tijd

ongenaakbaar

 grijs

Marco

schijnheilig

vanaf de piek

schijnheilig licht

over groene stekelige takken

de monnik van gelijke kappen

die anderen van zondes beticht

de veroordeling maakt me  ziek

de woorden van vrede

als hellevuur

al het zoet besprenkelt met zuur

het meeste niet te vreten

voordat de haan drie keer kraait

overal nutteloos haat gezaaid

de meeste te bang

om  te breken

de beangstigende preken

te vast in hun hoofd

hij roept

zij volgen

verbolgen

bekijk ik mijn eigen kaart

Urbi et Orbi

staan niet op mijn menu

De wereld

Is al een ouder lied, maar nog steeds waar. geschreven voor mijn dochters Ilse en Rimke in een wereld zoals ik het zag, en nog steeds zie.

De Wereld

Zon sijpelt langs de wolken           

Een prachtige dag                     

Ik zie buien in je ogen               

Terwijl je flauwtjes lacht           

De wereld heeft je pijn gedaan  

Ik plak een pleister op je ziel       

Fluister woordjes in je oor          

Terwijl ik bij je kniel                   

Refrein

De wereld is soms hard           

Voor mensen zoals jij             

Kun je het niet aan                  

Kom dan maar bij mij             

Dan ben je vrij                              

Voor even vrij                

Wil je wel beschermen,

Je bent al bijna vrouw

Maar zo breekbaar klein

Dat ik het haast vergeten zou

Ik stroom door jou aderen

Bloedbanen verward

Liefde zonder voorwaarde

Pomp ik in je  hart

Refrein

Als je later groter bent

Zul je anders kijken

Je wolken trekken weg

Seizoenen verstrijken

We omhelzen elkaar

Jou handen op mijn rug

Delen wat is geweest

In de tijd terug

Refrein 

Tekst en Muziek Marco van der Bij 2008

Het geweten

Het geweten

Waar schimmig licht

verdwaalt in dikke mist

de muffe geur van putten

de waarheid laat braken

dat is de plek

waar het zich bevind

in cirkels

doolt het rond

door geheime gangen

langs webben van ragfijne leugens

geen enkel lek

alles potdicht

maar eens

zullen muren scheuren

verzet zwart zich fel tegen kleuren

slaat warmte gaten in het schild

langzaam sijpelt het eruit

iedereen ademt immers

liever frisse lucht

ik ook van jou

Je lippen

lossen lege woorden

lichaamstaal spreekt tegen

klanken laten woede dansen

het ritme veel te vlug

boventonen gaan te diep

baslijnen die we vertrouwen

zijn er even niet

plotseling de stilte

versuft zucht ik terug

ik ook van jou

tot de dood

en ik hoop

stiekem

op een beetje langer

Allen blazen valse tonen

laat ze stoppen

leer mijn melodie

eigen wijs

eindelijk gevonden

noten dragen mijn dadendrang

Allen spelen een toneelspel

laat ze gaan

lees mijn leegte

elke regel

een echt verhaal

naar de waarheid

Geluk

Geluk

Geduldig lonkt

fel kort blond

vanaf haar kruk

haar melodie zuiver

ritme zorgvuldig

en vertrouwd

ze wacht

zorgvuldig

kraken kaken

harde noten

zijn hart bonkt

het gezicht ontspant

de tijd omgevlogen

hij lacht

kleine stapjes

grote golven liefde

ik zie je zo graag gelukkig man.