Zoals ik ben

Zoals ik ben

Buiten bekennen bladeren

geuren en kleuren

schoon schip gemaakt

veilig koersen

een omweg

naar de bloedende golven

aan de horizon

binnen valt al het licht

anders

één streep

kaarsrecht

naar de plek

waar je me ontmoet

zoals ik ben

Vredenhof

Tussen de duinen

gonst de lucht van grof geweld

gevelde lichamen verzwijgen geheimen

in de hof van vrede

vallen smalle bundels mist

door het dikke dak van bladeren

slechts één steen zwart

het opschrift gewist

de doden spreken alle talen

verhalen verdwalen

in de steeds draaiende wind

overleven

op het pad van begrip

is voor de meesten schier onmogelijk

Geen keus

Geen keus!

op de plek van oorsprong

schoof de waarheid

weifelend over tafel

zoekend naar genegenheid

zonder schroom

alles bloot

vanaf de eens zo zachte schoot

keihard antwoord gekregen

flikker op

is wat er stond

de warmte ebde weg

de koelte onbekend

met echte liefde

Los laten

De hemel huilt

bruine bladeren

afgedankt

op de grond

de gekleurde

die nog even blijven

waaien met alle winden mee

totdat ook zij

begrijpen

dat het tijd is

om los te laten

hun eeuwigheid

voltooid