Schatkaart

Schatkaart

De jas nonchalant

over de houten stoelleuning geslingerd

toppen van piekerig haar

bereiken haast

de nog natte kleverige tafel

waarop halfvolle kopjes cappuccino

oncontroleerbaar

lijken te dansen

het voorovergebogen lichaam

gebaart kant

en klare taal

praat belagend

langzaam omlaag

van kruin via strakgespannen schouders

en hals

stiekem spiekend

naar het centrum

van de schaduw

om het onbekende te verkennen

ik geef je

stukken schatkaart

zonder kruis

Barst

Barst

Onder de gebarsten bast

vloeit een sterke stroom

vrij leven

achteloos

naar de nog groen klimmende kruin

kale takken tikken
schrapen een scherp
irritant geluid
geen schuilplaats meer
lang verborgen zinnen

moeten eruit

er bestaat geen steun

van een stevige stam

zonder littekens
uit het verleden

Ziener

Ziener

Kleurklanken

vloeien in elkaar

schreeuwende tonen trekken

je hard bij de hand

voeren je terug naar eeuwen

van kastelen

waar zieners

ongehoord

van kantelen werden gegooid

ketters werden kermend gekerkerd

heksen vloekend verbrand

totdat de aarde besloot

zich huilend in duister te verschuilen

op het podium

vecht een heldere harp

harmonieus het licht terug

langzaam trillen

lang gesloten ogen open

en nu maar hopen

dat uitgesproken woorden

de gevoelige snaren

niet zullen breken

Marco van der Bij, 30-6-2013

Altijd te laat

Er komen nog steeds geen gedichten, wel nog heel veel liedjes. Het volgende stukje is het refrein  uit mijn neuwe liedje (dat zelfs de heren van BruusQ nog niet hebben gehoord en gelezen)

In mijn eigen donkere wereld, is de flow veel beter
flirt ik met de maan, die me haar ronden vormen toont
haar stralen strelen me zachtjes, ze wil me verlichting geven
ze zet me in een modus, die ik nog nergens anders vond


en de rest hou ik nog lekker even geheim ;-)

Vredenhof

Tussen de duinen

gonst de lucht van grof geweld

gevelde lichamen verzwijgen geheimen

in de hof van vrede

vallen smalle bundels mist

door het dikke dak van bladeren

slechts één steen zwart

het opschrift gewist

de doden spreken alle talen

verhalen verdwalen

in de steeds draaiende wind

overleven

op het pad van begrip

is voor de meesten schier onmogelijk