Moeilijk

Zo dan, dat gebeurt mij niet zo vaak, ben nu al zo'n week of drie bezig met mijn laatste gedicht, en steeds als ik het teruglees, moet ik het weer veranderen, omdat het niet de situatie omschrijft zoals ik het meemaakte, en bedoel. Hmm, even volhouden nog denk ik, Dan toch maar even mijn laatste stadsgedicht hier neerzetten, dan staat er voorlopig toch wat

Stadsgedicht 14

Kerstmis

lijkbleek ligt het kind

snikkend op glimmend glad wit

ze schraapt haar keel

klopt glitterend ijsvijlsel

van haar knikkende knieën

even piekte ze hoger dan

de reusachtige kerstboom

vol ijsbloemen

die het kerkplein versiert

mensen slingeren lachend langs

verliezen hun stekeligheid

bij volle glazen warme wijn

rode hoofden gloeien

totdat men stugheden vergeet

scheve schaatsen vergeeft

zich met onbedoelde koeltes verzoent

jammer

dat dit

te vaak alleen

onder druk

van dreigende dennennaalden

lukt

Marco van der Bij, 6 december 2013