Opa
Opa
Spekbokkum en kuit sputterden
in de oude ovale vispan
de schuur
waar wild bestierf
gevuld met zure lucht
van herbruikte roomboter
de groene deur op een kier
ik bestormde de hemel
jij schonk een glimlach
de versleten hoekbank verhulde zich
in mistflarden
van zware shag
op zondag rinkelde bierflessen
was ruiten troef
lagen alle kaarten open op tafel
ik zocht de kleur van je stem
jij antwoordde rood
bibberende handen
morste mokken koffie met te veel melk
over het vergeelde tafelkleed
het protesterende lichaam
onderuit gezakt in de kale rieten stoel
half luisterend naar een grammofoonplaat
die Weense walsen
onder gevloekte verhalen van oorlog kraste
ik vroeg schuchter naar vrede
jij verzweeg
vaker en vaker
vraag ik me af
waarom
ik je niet verstond
Marco van der Bij,
28-02-2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Geef je reactie....