Schatkaart

Schatkaart

De jas nonchalant

over de houten stoelleuning geslingerd

toppen van piekerig haar

bereiken haast

de nog natte kleverige tafel

waarop halfvolle kopjes cappuccino

oncontroleerbaar

lijken te dansen

het voorovergebogen lichaam

gebaart kant

en klare taal

praat belagend

langzaam omlaag

van kruin via strakgespannen schouders

en hals

stiekem spiekend

naar het centrum

van de schaduw

om het onbekende te verkennen

ik geef je

stukken schatkaart

zonder kruis

Wedstrijd

Ik had de eer om in de jury te zitten van de dichtwedstrijd van het Nederlands Dichterspodium in Werkendam. Een mooi initiatief van Marcel Vaandrager, er waren vele mooie gedichten ingeschreven. Het volgende gedicht van Ruben Brugnera maakte bij mij (en de andere juryleden) heel veel indruk. WAUW!  Voor mij de terechte winnaar, PRACHTIG!

Engel

Met je vinger in de lucht

beroer je Andromeda.

Een kwartmiljoen lichtjaren omgorden

donker en zwaar

mijn hand naast de jouwe.

Achter een cyclopenoog en

in de vlakte tussen drie heuvels

vervleest je hemelse zending:

Jouw stralend lichaam tegen het mijne

echoot tot in mijn duistere krochten.

Jij tongt een taal die ik versta.

Zie de stalen ketens, mijn

erfstukken! Ik heb ze afgelegd,

net als mijn kleren.

Voel mijn stramme klauwen,

te week gelegd in clementie,

ze laven zich dankbaar aan je overvloed.

Laat ons nu de overwinning vieren,

in het licht van de zon

dat lonkt door je stralenkrans.

Ruben Brugnera