Twee minuten

Van de mensen van het 4 en mei comité kwam het verzoek om een stadsgedicht te schrijven en tijdens het 4 mei concert voor te dragen, dit is het geworden.

Stadsgedicht 4

Twee minuten

De trompet schreeuwt het uit

tromgeroffel imiteert mitrailleur geluid

dood

stil

twee minuten

waar we

stug staren naar de starre grond

die hun lichamen vredig bewaart

wegdromen

omhoog

waar legers wolken

zich zielsgraag terugtrekken

gisteren nog vochten ze hier

om kleur, geloof en macht

gebruikten ze terreur, roof en kracht

misbruikten ze kennis

om altijd wel ergens

bommen te laten barsten

ik vraag me af.........

doodse stilte

twee minuten maar

kerkklokken luiden verlossend

het antwoord

omdat

“opdat we nooit mogen vergeten”

nog steeds

om  gelijkheid, vrijheid en respect

zou moeten gaan

Marco van der Bij, 22-04-2013

Kroongetuige

Derde stadsgedicht

Kroongetuige

Velen laten hier hun vrolijkste gezicht zien
als een logge modderstroom
strompelen door smalle paden
waar marktkramen
amper het gewicht kunnen dragen
van uitgestalde koopwaar
en prulletjes

het gulden tijdperk loopt op zijn end
de crisis onverstoorbaar
op de koude kermis
rolt geld haast onhoorbaar
kroegen maken grote mannen
tot knulletjes

in het feestgedruis
cijfert een ieder zichzelf
weg
slechts
vandaag in staat
rood, wit en blauw
te mengen tot helder oranje

ik zou zo graag
kroongetuige zijn
van een echte verandering

Marco van der Bij 13-4-2013

papa

Papa

Met een magisch diep donkerbruine blik

vragen

of ik kan toveren

daarna snel smalle armen

om mijn te brede middel

handen halverwege mijn rug

kort daarna een knotje

onder mijn kinnebak frommelen

zachtjes schuren met je haar

schommelen met je hoofd

dan kloppende kleine vingers

heen en weer

op en neer

ik weet het al

nog heel even wachten

en dan volgt de grote truc

heel veel kleine kusjes

en natuurlijk de vraag

hoe kan ik dan nog weigeren

om het haast onmogelijke

waar te maken?

Marco van der Bij, 18-4-2013

Stadsgedicht 2

Stadsgedicht 2

Babylon

Buiten
blazen ze
hoog van de toren
vechtend om voorrang
en domme dingen
die misschien niet eens bestaan
onleesbare  lippen
blaten over verwarrende randzaken
de klagende schapen
heel even mak

binnen
neem ik
vanuit de verste hoeken
van mijn herinnering
haastig hoge hordes
langs snerpend snoeihard
dwars door zalig zoet zacht
tot aan de doffe klanken
van krachtig metaal

ik was al eerder in deze zaal
waar verjaarde snaren
spannende nieuwe verhalen spinnen
mensen
met mensen verbinden

in Babylon spreekt iedereen nog steeds
de oeroude taal

Marco van der Bij

Dorpsgek

Dorpsgek

Geen geel!

gifgroen moet je nemen

op plaatsen waar flets rood

zou volstaan

de purperreiger toont

toch ook geen paars

en ook de goudkarper heeft

nog steeds zijn eigenwaarde

wat als

ik morgen

waanzinnig mooie schoenen koop

die mij niet kunnen dragen

ik gewichtige gewaden omsla

om aan jouw achterlijke aandacht

achteloos te kunnen doorstaan

is het dan heel erg

als ik echt de dorpsgek ben

slechts op zoek naar zichzelf?

Stadsdichter

Tsja, best een raar verhaal. Op verzoek van van een lieve mede dichteres toch ingeschreven voor de functie van stadsdichter, ik wilde eerst niet, dacht dat mijn manier van dichten niet datgene was wat men zocht. Twee gedichten in mijn geheel eigen stijl opgezocht ("oude gebouwen" en "geen keus") en ingezonden. Een paar dagen geleden het bericht, u zit in de finale en mag op 30 maart een battle aangaan met de overige finalisten. Extra opdracht:"schrijf een gedicht over nachtcultuur". heeee, ik was net bezig met een lied daarover, dus enkele zinnen daaruit geleend en omgebouwd (zoals ik dat wel vaker doe), en gisteren het gedicht voorgedragen,en...... geheel onverwacht gewonnen! Ik heb er zin in!

Nachtcultuur

gehaaid heeft de haan drie maal gekraaid

geldkraan dichtgedraaid

artiesten en kunstenaars

verbannen maar niet verloren

volg ze naar donderend donker

waar je mijn werkelijkheid nog kunt horen

in zacht strelende stralen

flirten met de maan

gapen naar haar

gave volle ronde vormen

gluren naar ruimtes

waar zuivere geluiden

diep gewortelde verlangens blussen

teder licht

duwt je naar binnen

waar je portretten hoort

beelden ruikt

kunst ademt

gek wordt

van verrukking

zwoel zweet laat je swingen

en drinken van muziek

totdat je

dronken tollend van gezongen woorden

terug zweeft naar huis

vlug nu

want het wordt weer

dag nacht

dag cultuur

Marco van der Bij, 25-03-2013

 

Altijd te laat

Er komen nog steeds geen gedichten, wel nog heel veel liedjes. Het volgende stukje is het refrein  uit mijn neuwe liedje (dat zelfs de heren van BruusQ nog niet hebben gehoord en gelezen)

In mijn eigen donkere wereld, is de flow veel beter
flirt ik met de maan, die me haar ronden vormen toont
haar stralen strelen me zachtjes, ze wil me verlichting geven
ze zet me in een modus, die ik nog nergens anders vond


en de rest hou ik nog lekker even geheim ;-)