Klankschaal

Klankschaal (essence 27)

Deze klankschaal
heb ik dapper
leeg moeten drinken
op deze frequentie
dieper gedoken
dan verwacht

in de kamers
van mijn hart
beland
waar toch
politiek wordt bedreven
het zeker weten
tegen mijn bloedbaan
in gejaagd

de stroming transponeert me
naar een vorig leven
terug naar stukken
die ik het meeste vrees
en allang had vermoord

het meerstemmig engelengezang
produceert
zonder medeleven
drammend
een macaber slotakkoord

in blinde paniek hap ik
naar spaarzame lucht
beseffend dat  ik zojuist woest
de liefde heb bedreven
met de dood

Marco van der Bij, 24-04-2015

Friesland

Voor mij opa Riemer

Friesland

In absolute windstilte

kwamen we aan

het dunne haar boven

de grote oren

en  woest witte bakkebaarden

stond alle kanten op

met grote kolenschoppen

duwde hij zichzelf van de bedrand

strompelde naar de wankelstoel

stommelde wat over kaas keren

en de dakpannenfabriek

onderweg rustten

de vergeelde vingers kort

op mijn schouders

schuurde de stoppelbaard vluchtig

over mijn kruin

hij keek, knikte

slurpte wat lauwe koffie

het meeste vanaf een schoteltje

de raspende tabakstem

maakte flauwe grapjes

mijn broers lachten hees

ik besloot

om als oudste niet te huilen

vlak voor de storm

vertrokken we

huiswaarts

en konden nooit meer

terug

Marco van der Bij, 27-03-2015

Opa

Opa

Opa

Spekbokkum en kuit sputterden

in de oude ovale vispan

de schuur

waar wild bestierf

gevuld met zure lucht

van herbruikte roomboter

de groene deur op een kier

ik bestormde de hemel

jij schonk een glimlach

de versleten hoekbank verhulde zich

in mistflarden

van zware shag

op zondag rinkelde bierflessen

was ruiten troef

lagen alle kaarten open op tafel

ik zocht de kleur van je stem

jij antwoordde rood

bibberende handen

morste mokken koffie met te veel melk

over het vergeelde tafelkleed

het protesterende lichaam

onderuit gezakt in de kale rieten stoel

half luisterend naar een grammofoonplaat

die Weense walsen

onder gevloekte verhalen van oorlog kraste

ik vroeg schuchter naar vrede

jij verzweeg

vaker en vaker

vraag ik me af

waarom

ik je niet verstond

Marco van der Bij, 28-02-2015

Water

Water (essence 18)

Heb de bodemloze flessenpost

een reddingsboei

toegeworpen

een vorm van stil verzet

aan de andere kant

van het koord geknoopt

heb afgebrande schepen

tegen stromen in

bewogen

de parfum van  routes

verbogen

het einddoel verborgen

in dikke mist

brandend verlangen

schommelt op golven

de snikken

half stikkend 

ingeslikt

pootje baden

misschien

maar kopje onder

voor nu

nog even niet

Marco van der Bij 04-02-2015

Van vlaggen en zo

normaal zou ik niet zo snel een liedtekst plaatsen, maar toch....

Van vlaggen en zo

Onze vooruitgang is niet te stoppen

prop honderd bejaarden in een opgeknapt krot

als mensen niet betalen, laat je ze verrotten

de regering, jij en ik, we spelen voor God

refrein

Maar.....

Ergens moet er toch nog liefde zijn

of is het allemaal op

Ergens moet er nog wat liefde zijn

verschrikkelijke beelden van afgehakte koppen

duizend en één lijken gestapeld in een open ondiep graf

jongens van 14 die ze wapens in hun handen proppen

meisjes van 10 naakt in bed met een vieze oude man

refrein

veel te veel praten maar niks zeggen

voorzichtig, zachtjes, anders maken ze je dood

terwijl verderop hele volksstammen vechten

om land, kleur, geloof, of om een korstje brood

refrein

Brug

onder de vleugels van grof geld

waar alleen vermogen telt

onder de vlag van hoe het hoort

wordt de waarheid steeds vermoord

onder het vaandel van een hoger doel

ik heb echt geen idee meer wat je bedoelt

Geen idee wat je bedoelt!

Geen idee wat je bedoelt!

Maar.....

Ergens moet er toch nog liefde zijn

Marco van der Bij, 01-11-2014

Woerden tegen Ebola

https://www.youtube.com/watch?v=OnpIVhAV8_U&list=UUPaxOOzZHe69O4__10tL6IA

Voelen

Voelen

boven me

alles vol

en vet

ik plant lood in mijn voeten

zet me schrap

aan de achterkant is het ijler

waarschijnlijk omdat

de rechter hersenhelft

tijdelijk blokkeert

mijn hartenkant compenseert

staat vanavond wagenwijd open

waardoor mijn bloed met een noodgang

wordt rondgepompt

ik nodig je uit

maar wil niet

dat je me plukt

of plet

ga tot daar waar je weerstand vind

ik bind je

aan mijn grenzen

buiten

in de schemering

schreeuwt een zeemeeuw

de stem van mijn opa

jouw tijd

hier

komt nog

Marco van der Bij, oktober 2014