Plafond

Plafond

In dit zwaar bevochten einde

van een bezopen nacht

geloof zelfs ik

in wonderschoon ongewoon

zonder schroom

keer jij me je rug toe
laat je spaghetti bandjes achteloos
van je schouders zakken

billen baden schitterend
schimmig maanlicht verblind

ik zet mijn zinnen

op onbesproken dingen

verzin de geuren van je

wilde haar proef de smaak
van je zwetende druivenhuid
droom je handen die me bedwingen
als ik dronken van lust
tegen onbekende barrières stuit

jammer genoeg glij jij
bij dreigend ochtendgloren

in je oerlelijke zijde nachtjapon

ik weer terug waar in begon
één been buiten boord
in een draaiend bed
met ogen wijd open
gapend naar de bewegende vergeelde stukken
op het pas gewitte plafond

Marco van der Bij oktober 2016

Parijs

Ook dit zinloos
vergoten bloed
duwt weer wiggen
in onze harten
laat mijn vrienden
woorden roepen
die ik weiger
te verstaan

we richten
haast slaafs
pijlen op de zwaksten
prediken
oog om oog
berechten blind per groep
stuk voor stuk
zonder uitzondering
of proces

ik zie alleen nog water
proef alleen nog
mijn eigen zout
pak mijn pen
als wapen
en verdedig alleen
liefde
tot mijn laatste zucht

Marco van der Bij, 14-11-2015

Bondage

De bonte verzameling verhalen
vastgelijmd
inlevingsvermogen aangelijnd
alsof je een avontuur bestelt
van een beknopte menukaart

onvoorwaardelijk nooit echt
uitgezocht
de ruzies die ik niet uitvocht
beknellen mijn luchtpijp
voelen als een bondage
waar je niet om hebt gevraagd
liefdevol om je polsen gevlochten
vol valse beloften
die je vloekend
probeert te weerstaan

zachtjes trilt de lucht na
wanneer de maan eindelijk
mijn klaagzang verstaat
en vele generaties
luidkeels passeren
is zelfs de bundel
uit de halflege zaklamp
nu te fel

mijn donkerste kanten
vind ik soms
stiekem
het allermooist

Oorlog

Oorlog

Mijn eigen volk bestaat

voor mij al lang niet meer
vol van schaamte 
zou ik het liefste
willen vluchten

in deze wereld die dagelijks

het bloed van haar wangen wast
waarin zeeën en rivieren
alleen nog rood dreigen
te stromen
brengen bivakmutsen
in driedelig zwart
ongevraagd
de oorlog tot aan mijn voordeur
bombarderen ze
vers geboren kinderdromen
tot puin
gaan ze ver over grenzen
slaan ze
onder valse voorwendselen
alle hoop dood

met natte ogen
vraag ik mezelf af
welk belangrijk gesprek
ik dan miste
en waar en wanneer jij de waarde
van het mens zijn
vergat

Marco van der Bij, 10-10-2014

Vluchteling (Stadsgedicht 28)

Vluchteling  (Stadsgedicht 28)

We rukken alles uit zijn verband
kopiëren uitvergrote woorden
klinken onmenselijk
denken in termen
van verdeel en heers
wie was de idioot
die met deze waanzin begon

we kijken vluchtig
beoordelen luchtig de buitenkant
waar diep van binnen
de man met de zeis woont
die dagelijks
zijn harteloze daden
in hun hoofden herhaalt

we willen geloven
dat ze ons beroven
maar daken werden weggevaagd
muren plat gegooid
de vrijheid
volledig verwoest
waar huist de mens
die deze domheid stopt

ik ben gelukkig
slechts één van velen
van delen
ging nog nooit iemand dood

Marco van der Bij, 07-09-2015

Selah Sue

Pinkpop was geweldig, vooral het optreden van Selah Sue maakte grote indruk, eigenlijk zou het woord "wauw" genoeg moeten zijn, maar ik kon het toch niet laten.....

Selah Sue

Ze kraakt me met haar lichaamstaal
fileert me
met haar stem

in deze hitte
kan ik mijn kippenvel 
niet bedwingen
verdrinken gezongen zinnen 
in mijn ritmische snikken
terwijl het vocht lang mijn neus druipt
totdat ik struikel
over mijn tong

de toverwoorden
“ik weet dat we gebroken stukken zijn”
breken ook mijn broer

verscholen
achter donker glas
tussen lijnen 
van hemels gezang
komt opgeslagen chaos
in bloeddoorlopen ogen
eindelijk in het gedrang
zij wiegt zachtjes 
met haar heupen
hij veegt zijn gezicht leeg

ik pink mijn eigen oorlog weg
hou hem
liefkozend vast

Marco van der Bij, 17-06-2015

Klankschaal

Klankschaal (essence 27)

Deze klankschaal
heb ik dapper
leeg moeten drinken
op deze frequentie
dieper gedoken
dan verwacht

in de kamers
van mijn hart
beland
waar toch
politiek wordt bedreven
het zeker weten
tegen mijn bloedbaan
in gejaagd

de stroming transponeert me
naar een vorig leven
terug naar stukken
die ik het meeste vrees
en allang had vermoord

het meerstemmig engelengezang
produceert
zonder medeleven
drammend
een macaber slotakkoord

in blinde paniek hap ik
naar spaarzame lucht
beseffend dat  ik zojuist woest
de liefde heb bedreven
met de dood

Marco van der Bij, 24-04-2015