Julia van Nieuwenhout en BruusQ

Kijk zelf maar..

geen woorden nodig

https://www.youtube.com/watch?v=Xi7oiGW3zUk

Vrede en Vrijheid

De afgelopen weken heb ik samen met kinderen uit groep 7 en 8  van basisscholen uit woerden gedichten gemaakt. Ik heb de meest gave gedichten mogen lezen, en was verbaasd over het hoge niveau van sommige gedichten. Wat een talent. Wat een gaaf project was dat. Op vijf mei hebben we enkele dichters uitgenodigd om hun gedicht voor te dragen in de bibliotheek. Met Kuvo, Erik Thuis, en Riemer van der Bij een prachtige middag gehad, en wat een opkomst! Voor herhaling vatbaar!

Het onderstaande gedicht bestaat alleen maar uit zinnen uit gedichten van deze kinderen, er is dus echt geen enkele zin (zelfs de titel niet) van mij

Iedereen wil vrij zijn

Als je het geluk hebt om de zon te ontmoeten

in een blauwe schone lucht

zonder zwarte stippen

de wind stilte is

je voor liefde kiest

je samen met je vrienden een lach deelt

ik niet meer dan jij

je in jezelf gelooft

je beseft dat je met vrede goud in handen hebt

als je samen durft te zijn

we allemaal feesten onder de vergeten nacht

je zegt dat je van je vrienden houdt

niet meer gevangen zit in je gedachten

en je in kleuren droomt

je eigen gang gaat

kun je zien

dat iedereen wel een straaltje licht heeft

vrijheid verandert alles!

Zinnen van kinderen uit groep 7 en 8 van de basisscholen in Woerden, project Vrede en vrijheid

Marco van der Bij, 4-5-2014

Voor Giovanni

Voor Giovanni

Slaap zacht

oude vriend

Je lijf lijkbleek

op de zwart beklede hoekbank

de hand waarmee je jarenlang gaf

strak langs je borstkas

de andere

waarmee je pijnplekken duidde

met gekromde vingers op je buik

ontvleesde benen

hoog opgetrokken

adem gebroken

je lichaam opgerold tot een vorm

die je terugbrengt

naar het allereerste begin

wat ik het meest zal missen

is je ontwapenende glimlach

bij een glas

avondrood

Marco van der Bij, 25-3-2013

Taboe

Een gedicht mogen schrijven bij een Valentijns schilderij van Marieke Hulsegge

Taboe

Gulzig

likje, likje

de laatste zware rode wijn

van je lippen

vingers trillend

langs rondingen

van glas

glunderend van valse schaamte

bedenk ik je bloot

til je billen op mijn schoot

haal mijn slanke handen

langzaam

door de klitten van je

krullende lange zwarte haren

teder strelend

kusje, kusje

zoetzachtjes op de lelletjes van je oren

je smelt

op het puntje van mijn tong

met klamme wangen plakkend

tegen jouw lange hals

ik fantaseer je tanden, lippen, mond

je volle borsten

raken de mijne

maar.....

eerst verdrinken

in onmetelijke dieptes

van je zilte ogen

geef je over

als jouw taboe is gebroken

vertel me dan alsjeblieft

dat ik win

Marco van der Bij, 28-01-2014

Schatkaart

Schatkaart

De jas nonchalant

over de houten stoelleuning geslingerd

toppen van piekerig haar

bereiken haast

de nog natte kleverige tafel

waarop halfvolle kopjes cappuccino

oncontroleerbaar

lijken te dansen

het voorovergebogen lichaam

gebaart kant

en klare taal

praat belagend

langzaam omlaag

van kruin via strakgespannen schouders

en hals

stiekem spiekend

naar het centrum

van de schaduw

om het onbekende te verkennen

ik geef je

stukken schatkaart

zonder kruis

Moeilijk

Zo dan, dat gebeurt mij niet zo vaak, ben nu al zo'n week of drie bezig met mijn laatste gedicht, en steeds als ik het teruglees, moet ik het weer veranderen, omdat het niet de situatie omschrijft zoals ik het meemaakte, en bedoel. Hmm, even volhouden nog denk ik, Dan toch maar even mijn laatste stadsgedicht hier neerzetten, dan staat er voorlopig toch wat

Stadsgedicht 14

Kerstmis

lijkbleek ligt het kind

snikkend op glimmend glad wit

ze schraapt haar keel

klopt glitterend ijsvijlsel

van haar knikkende knieën

even piekte ze hoger dan

de reusachtige kerstboom

vol ijsbloemen

die het kerkplein versiert

mensen slingeren lachend langs

verliezen hun stekeligheid

bij volle glazen warme wijn

rode hoofden gloeien

totdat men stugheden vergeet

scheve schaatsen vergeeft

zich met onbedoelde koeltes verzoent

jammer

dat dit

te vaak alleen

onder druk

van dreigende dennennaalden

lukt

Marco van der Bij, 6 december 2013

Barst

Barst

Onder de gebarsten bast

vloeit een sterke stroom

vrij leven

achteloos

naar de nog groen klimmende kruin

kale takken tikken
schrapen een scherp
irritant geluid
geen schuilplaats meer
lang verborgen zinnen

moeten eruit

er bestaat geen steun

van een stevige stam

zonder littekens
uit het verleden